Μια ιστορία δύο εκεχειριών

Μια κυρίαρχη δημοκρατία δέχεται εισβολή, οι πολίτες της δολοφονούνται, απάγονται και βιάζονται. Μετά από πολλούς μήνες αιματηρών μαχών, ο κύριος σύμμαχός της, οι Ηνωμένες Πολιτείες, δηλώνει ότι πρέπει να υπάρξει εκεχειρία, παρόλο που ο εχθρός της εξακολουθεί να την απειλεί με εξολόθρευση, και ότι θα αποσύρει τη στρατιωτική της υποστήριξη αν δεν συμφωνήσει σε μια συμφωνία εκεχειρίας.

Πώς αντιδρούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες; Αγκαλιάζουν τον ηγέτη της εισβολής χώρας; Προσφέρουν να ανατρέψουν τις οικονομίες τους για να αντισταθμίσουν την απώλεια αμερικανικής υποστήριξης; Προσφέρουν «μπότες στο έδαφος» για να βοηθήσουν στην προστασία της χώρας που δέχεται εισβολή; Στην περίπτωση της Ουκρανίας, πολλοί το έχουν κάνει, αλλά το Ισραήλ είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία.

Μετά την εκλογή του τον Νοέμβριο, ο Πρόεδρος Τραμπ κατέστησε σαφές ότι ήθελε μια εκεχειρία μεταξύ Ισραήλ και Γάζας πριν από την ορκωμοσία του. Τον Ιανουάριο, έστειλε τον νέο του απεσταλμένο για τη Μέση Ανατολή, Στιβ Γουίτκοφ, στο Ισραήλ για να αναβιώσει τη συμφωνία εκεχειρίας που ο Πρόεδρος Μπάιντεν προσπαθούσε να πουλήσει στον Νετανιάχου από τον Απρίλιο του 2024. Ο Γουίτκοφ έφτασε το Σάββατο 11 Ιανουαρίου και απαίτησε να συναντηθεί αμέσως με τον Νετανιάχου, παρόλο που ο τελευταίος πάντα τηρεί το Σάββατο.

Όπως ανέφερε η φιλελεύθερη ισραηλινή εφημερίδα Haaretz:

«Ο Στίβεν Γουίτκοφ, απεσταλμένος του εκλεγμένου Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για τη Μέση Ανατολή, τηλεφώνησε από το Κατάρ για να ενημερώσει τους βοηθούς του Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου ότι θα έρθει στο Ισραήλ το επόμενο απόγευμα. Οι βοηθοί του εξήγησαν ευγενικά ότι αυτό ήταν εν μέσω του Σαββάτου, αλλά ότι ο πρωθυπουργός θα ήταν ευτυχής να τον συναντήσει το βράδυ του Σαββάτου. Η ωμή αντίδραση του Γουίτκοφ τούς εξέπληξε. Τους εξήγησε με έντονη γλώσσα ότι το Σάββατο δεν είχε καμία σημασία για αυτόν. Το μήνυμά του ήταν ξεκάθαρο. Έτσι, κατά παράβαση της επίσημης πρακτικής, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στο γραφείο του για μια επίσημη συνάντηση με τον Γουίτκοφ, ο οποίος στη συνέχεια επέστρεψε στο Κατάρ για να κλείσει τη συμφωνία.»

Τι ακριβώς συνέβη σε αυτή τη συνάντηση δεν έχει δημοσιοποιηθεί, αν και η Wall Street Journal ενημερώθηκε ότι ο Γουίτκοφ είπε: «Ο Πρόεδρος υπήρξε σπουδαίος φίλος του Ισραήλ, και τώρα είναι η ώρα να ανταποδώσετε τη φιλία.» Έκτοτε, γίναμε μάρτυρες της δημόσιας τιμωρίας του Ζελένσκι από τον Τραμπ και τον Βανς για την εκεχειρία στην Ουκρανία, οπότε δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τι συνέβη στη συνάντηση Γουίτκοφ/Νετανιάχου.

Ο Νετανιάχου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αμερικανική στρατιωτική υποστήριξη—το 60% του εισαγόμενου στρατιωτικού υλικού του Ισραήλ προέρχεται από τις ΗΠΑ (συγκριτικά με το 20% για την Ουκρανία). Ο Νετανιάχου πήρε την πραγματιστική απόφαση να αποδεχθεί το σχέδιο εκεχειρίας Μπάιντεν/Τραμπ, το οποίο μέχρι τότε είχε απορρίψει.

Αυτή η συμφωνία εκεχειρίας περιλαμβάνει μια σταδιακή απελευθέρωση ομήρων με αντάλλαγμα την ισραηλινή αποχώρηση από τη Γάζα. Η εκεχειρία επέτρεψε στη Χαμάς να ισχυριστεί ότι νίκησε. Για το Ισραήλ, σήμαινε την αποδοχή ότι, τουλάχιστον προς το παρόν, η Χαμάς παραμένει άθικτη τόσο στρατιωτικά όσο και πολιτικά.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες καλωσόρισαν την επιβολή μιας εκεχειρίας στο Ισραήλ που ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός του δεν ήθελε. Δυστυχώς, ακόμη και η ίδια η Ουκρανία καλωσόρισε την επιβολή εκεχειρίας στο Ισραήλ. Αλλά τώρα αντιδρούν όταν μια παρόμοια συμφωνία φαίνεται να επιβάλλεται στην Ουκρανία. Τι μας λέει αυτό;

Ο Μακρόν, ο Στάρμερ και άλλοι έχουν μιλήσει αυτή την εβδομάδα για το ότι δεν πρέπει να επιβραβευθεί η ρωσική επιθετικότητα και ότι η Ουκρανία πρέπει να είναι η μόνη που θα αποφασίσει το αποτέλεσμα μιας εκεχειρίας. Αυτό που μπορούμε να είμαστε σίγουροι μετά την εμπειρία του Ισραήλ είναι ότι η δέσμευσή τους στην εθνική κυριαρχία δεν βασίζεται σε αρχές, αλλά στα δικά τους συμφέροντα.

Η Ουκρανία πολεμά έναν εχθρό που θέλει να ανατρέψει τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνησή της και να την προσαρτήσει στη Ρωσία, παραβιάζοντας την ουκρανική κυριαρχία και δημοκρατία. Το Ισραήλ, η μόνη δυτικού τύπου δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, αντιμετωπίζει έναν εχθρό, τη Χαμάς, που υποστηρίζεται από τη Χεζμπολάχ, το Ιράν και άλλους και επιδιώκει να εξοντώσει όλους τους Εβραίους στο Ισραήλ.

Η αναδυόμενη παγκόσμια ρεαλπολιτίκ αποτελεί τεράστια πρόκληση για τις ευρωπαϊκές χώρες, ειδικά για εκείνες που έχουν εκχωρήσει κυριαρχία στις Βρυξέλλες. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να πείσουν τους λαούς τους να χρηματοδοτήσουν τον επανεξοπλισμό και να είναι έτοιμοι να πολεμήσουν. Χρειαζόμαστε μια νέα γενιά ηγετών στην Ευρώπη που να κατανοούν ότι η υπεράσπιση του έθνους-κράτους αρχίζει με την υπεράσπιση της ιστορίας μας και των δημοκρατικών αξιών μας.

Άρθρο του Rob Killick στην σελίδα europeanconservative.com
Μετάφραση στα ελληνικά Χρήστος Καζαντζόγλου