Η Αθήνα που έχει χαθεί και που συνεχίζει να χάνεται…
Καμιά φορά «ψαρεύω» πληροφορίες από τα social media.
Δεν ενημερώνομαι (άλλο η ενημέρωση, που γίνεται με προσοχή και στοιχεία, και άλλο η πληροφορία), αλλά ορισμένες απόψεις πολιτών έχουν ενδιαφέρον. Όπως αυτές που εκφράζει ένας Έλληνας, ο οποίος πλέον εργάζεται στις ΗΠΑ και επισκέπτεται τακτικά την πατρίδα. Δείτε, παρακαλώ, τι γράφει:
«Δυτικά της πλατείας Συντάγματος, κατεβαίνοντας την οδό Μητροπόλεως και σε όλη την περιοχή γύρω από την Ακρόπολη, δεν υπάρχει πια πόλη.
Έχει εξαφανιστεί. Δεν κατάλαβα πότε έγινε αυτό. Είναι όλη γεμάτη AirBnB και “μπουτίκ” ξενοδοχεία. Σε αυτή την περιοχή της Αθήνας δεν ζουν πλέον Αθηναίοι. Περπάτησα τους δρόμους και παντού υπήρχαν μόνο τουρίστες.
Για την ακρίβεια, ατελείωτοι τουρίστες, που κυκλοφορούν σε μικρές ή μεγάλες ομάδες, με ξεναγούς που κρατούν σημαιάκια, με λεωφορεία που τους ανεβοκατεβάζουν, με selfie sticks.
Αφού δεν υπάρχει πια πόλη, δεν υπάρχουν ούτε κανονικά καταστήματα πόλης.
Δεν υπάρχουν οπωροπωλεία, κρεοπωλεία, κουρεία. Υπάρχουν μόνο εστιατόρια τύπου “Greek tavern”, φαστφουντάδικα, μπαρ και καταστήματα με σουβενίρ.
Όλη η παλιά πόλη της Αθήνας, από το Σύνταγμα ως την Ακρόπολη, έχει μετατραπεί σε ένα θεματικό πάρκο ελληνικού τύπου, τρίτης διαλογής.
Όταν η πόλη έχει καταληφθεί από εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες, αλλά ο δήμος δεν έχει τα μέσα να ανταποκριθεί, είναι προφανές ότι θα βρωμίσει — ειδικά στα σημεία όπου δεν κατοικεί πια κανείς.
Και πώς να βρει τα μέσα, όταν μεγάλο μέρος των χρημάτων του τουρισμού αλλάζει χέρια στο εξωτερικό: ο ξένος τουρίστας πληρώνει την ξένη εταιρεία απ' έξω, και στην Ελλάδα πληρώνονται μόνο όσοι εργάζονται στις υπηρεσίες.
Δηλαδή, το περισσότερο χρήμα που έρχεται καταλήγει στους κακοπληρωμένους εργαζόμενους, που δουλεύουν εξαντλητικά, πολλοί χωρίς ρεπό.
Είναι προφανές ότι η Αθήνα θα μετατρέπεται σταδιακά από πόλη σε θεματικό πάρκο, που θα εξαπλώνεται σαν ασθένεια και θα εκτοπίζει τους κατοίκους της.
Οι κάτοικοί της θα διώχνονται από τις γειτονιές τους, γιατί προφανώς συμφέρει περισσότερο να νοικιάζεις ένα διαμέρισμα 200 ευρώ τη μέρα, παρά να εισπράττεις ένα ενοίκιο 1.000 ευρώ τον μήνα.
Καθώς ο κόσμος διώχνεται από το κέντρο, όλα τα ενοίκια σε όλη την Αττική θα εκτοξεύονται. Ειδικά αν είσαι δίπλα σε σταθμό του μετρό, με «γρήγορη» πρόσβαση, θα είναι πραγματική κατάρα.
Η εμπειρία από τη ζωή στη Νέα Υόρκη είναι χαρακτηριστική: ή θα πληρώνεις υπέρογκο ενοίκιο, ή θα υπομένεις ατέλειωτη μετακίνηση προς το κέντρο.
Αλλά και τα ελληνικά νησιά σιγά-σιγά τελειώνουν για τους Έλληνες.
Τα παραδίδουμε στους προνομιούχους αυτού του πλανήτη — και είναι εκατομμύρια. Άρα τα καλοκαίρια, οι Αθηναίοι θα μένουν στην Αθήνα.
Μαζί με τα εκατομμύρια των τουριστών που φτάνουν εδώ, έρχονται καλοκαίρια με ζέστη και αφρικανική σκόνη, κι εμείς τις ελληνικές θάλασσες θα τις βλέπουμε στο Instagram των ξένων “ινφλουένσερ”.
Και ρωτάω: Αυτό το μέλλον επιλέξαμε ως κοινωνία για εμάς και τα παιδιά μας;
Να θυμίσω ότι η Νέα Υόρκη απαγόρευσε τα νέα AirBnB, ενώ η Βενετία απαγόρευσε τα γιγαντιαία κρουαζιερόπλοια. Το θέμα δεν είναι αν θέλουμε λεφτά… αλλά πόσο αυτοσεβασμό μας έχει απομείνει.
Η ζωή μας έχει γίνει μια χοάνη υλισμού, αδιαφορίας και πολιτικής ανεπάρκειας…
Και όπως έγραψε ο Ναζίμ Χικμέτ: «Να μάθεις να πετάς. Αύριο ίσως μας πάρουν και τους δρόμους.»
Άρθρο του Δημήτρη Καπράλου στην εφημερίδα Εστία