Σαν σήμερα η δολοφονία του Θάνου Αξαρλιάν από τη «17 Νοέμβρη»
Το ημερολόγιο έγραφε 14ης Ιουλίου 1992, όταν η επίθεση με ρουκέτα από την τρομοκρατική οργάνωση, 17 Νοέμβρη, σκότωσε τον 22χρονο φοιτητή Αθανάσιο Αξαρλιάν. Ο 22χρόνος, θεωρήθηκε παράπλευρη απώλεια από την οργάνωση γιατί ο στόχος ήταν ο τότε Υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Παλαιοκρασσάς.
Το χρονικό:
Στις 4:10 το απόγευμα ο υπουργός, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του και τον οδηγό του, κατέβηκε από το υπουργείο και μπήκε στο θωρακισμένο αυτοκίνητό του. Τη στιγμή που το αυτοκίνητο έστριβε στην οδό Καραγεώργη Σερβίας για να μπει στην οδό Βουλής έγινε η έκρηξη. Η ρουκέτα πυροδοτήθηκε από απόσταση 20 - 30 μέτρων, χωρίς να πλήξει καίρια το στόχο της. Το βλήμα χτύπησε στο κατάστρωμα του δρόμου και άνοιξε κρατήρα ενός μέτρου.
Το υπουργικό αυτοκίνητο έπαθε σημαντικές ζημιές, ενώ καταστράφηκαν ολοσχερώς δύο άλλα αυτοκίνητα. Ο υπουργός βγήκε από το αυτοκίνητο με ελαφρά εγκαύματα στο πρόσωπο, ενώ η γυναίκα του και ο οδηγός του δεν έπαθαν τίποτα. Από τα θραύσματα της οβίδας σκοτώθηκε ακαριαία ο 22χρονος φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν και τραυματίστηκαν 5 διερχόμενοι πολίτες, ενώ έσπασαν τα τζάμια καταστημάτων και γραφείων.
Λίγες ώρες μετά την επίθεση, ένας άγνωστος τηλεφώνησε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και αφού ανέλαβε την ευθύνη εκ μέρους της 17Ν, δήλωσε τη «λύπη» του για τον θάνατο του «αθώου θύματος». Τότε η 17Ν είχε αποδώσει τον θάνατο του φοιτητή όχι στη δική της αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, αλλά στην καθυστέρηση του ασθενοφόρου που τον μετέφερε στο νοσοκομείο.
Το απόσπασμα από το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα που αναφέρεται στον Θάνο Αξαρλιάν:
«Εκείνη την εποχή ετοιμάζαμε μια ενέργεια χαμηλής έντασης εναντίον ενός αξιωματούχου του υπουργείου Οικονομικών που ήταν υπεύθυνος για τη τελική διαμόρφωση της φορολογικής πολιτικής της κυβέρνησης. Τότε όμως κατατέθηκε στην οργάνωση μια άλλη πρόταση: Γιατί να μην χτυπηθεί ο ίδιος ο αρχιτέκτονας αυτής της πολιτικής, ο υπουργός Οικονομικών Παλαιοκρασσάς; Θα ήταν μια καίρια ενέργεια, θα ήταν η κορύφωση της δεκαετίας πυκνής δράσης της 17Ν. Η πρόταση εγκρίθηκε ομόφωνα… Παρά το γεγονός πως η πρόταση έγινε δεκτή, το σχέδιο της ενέργειας η εκτόξευση μιας ρουκέτας έξω από το υπουργείο Οικονομικών συνάντησε πολλές επιφυλάξεις. Αντιπροτάθηκε άλλο σημείο, άλλος τόπος, άλλος τρόπος. Η πρόταση επέμεινε: Μέσα στους καύσωνες του Ιουνίου στην οδό Βουλής, όπου θα γινόταν η ενέργεια, μετά τις 3:30 το απόγευμα ήταν ερημιά. […] Ο Παλαιοκρασσάς αποφάσισε να οδηγήσει ο ίδιος το βαρύ, δύσκολο στην οδήγηση αυτοκίνητο. Έτσι, ο άπειρος οδηγός, δεν πήρε ομαλά τη στροφή από Καραγεώργη Σερβίας προς Βουλής, επιπλέον, φοβισμένος από τον όγκο του Μερσεντές, φρέναρε την τελευταία στιγμή. Η ρουκέτα έξυσε το μερσεντές και εξερράγη σύρριζα δίπλα της. Ο Παλαιοκρασσάς απλά τραυματίστηκε, όμως το ωστικό κύμα χτύπησε έναν περαστικό που είχε διεισδύσει στο χρονικό κενό, στο τυφλό σημείο της παρατήρησης. Ένας αθώος άνθρωπος, ένας από τους δικούς μας, για αυτούς που αγωνιζόμασταν να έχουν ένα καλύτερο αύριο, έμεινε δίχως αύριο. Ο πόνος μας μεγάλος, ο δικός μου αβάσταχτος. Τηλεφώνησα αμέσως, εξέφρασα τη λύπη της 17Ν. Μπορεί να είχε ευθύνη η αστυνομία, να μπλόκαρε επί μισή ώρα σχεδόν το ασθενοφόρο. Όμως, την κύρια ευθύνη την είχαμε εμείς. Χρόνια αργότερα στο δικαστήριο ζήτησα συγγνώμη. […] Ήταν ένα τραγικό λάθος. Το μοναδικό λάθος της 17Ν.»
